نصف جهان: بازی هفته پیش شهر خودرو برابر الشباب درحالی با یک گل به سود تیم اماراتی به پایان رسید که گزارش این مسابقه را محمد سیانکی بر عهده داشت؛ گزارشگری که عادت کرده هر بار با گرفتن جانب تیم محبوب‌تر، برای خودش جایگاهی بین هواداران آن تیم دست و پا کند. در این بازی هم شهرخودرو نماینده ایران بود و بسیاری از هموطنان‌مان دوست داشتند این تیم پیروز مسابقه باشد. همین هم کافی بود تا سیانکی احساساتی شود و صرفاً بخاطر عدم اعلام یک ضربه ایستگاهی پشت محوطه جریمه به سود شهرخودرو، از تبانی و ناداوری حرف بزند. او در این لحظات از یک جمله بحث‌برانگیز استفاده کرد: «بعضی وقت‌ها چرک کف دست جلوی چشم آدم‌ها را می‌گیرد!»

خب البته ما همانطور که بدون حق پخش تلویزیونی می‌توانیم مسابقات مختلف را پخش کنیم، بدون مسئولیت‌پذیری هم قادر خواهیم بود هر اتهامی که دلمان می‌خواهد به داور خارجی بزنیم. کسی هم که نمی‌تواند یقه گزارشگر ما را بگیرد. منتها آفت این قبیل موضع‌گیری‌های احساسی آن است که فرهنگ فرافکنی و بهانه‌جویی را ترویج می‌کند. متأسفانه بسیاری از اهالی فوتبال ایران همین‌طوری هم آماده هستند ناکامی‌های‌شان را گردن داور و مسائل پشت پرده بیاندازند؛ برخی گزارشگران و رسانه‌های عزیز هم آنها را در این مسیر یاری می‌کنند. نمی‌گوییم همه داوری‌ها در آسیا پاک است و هرگز داوران به سمت رقبای ایران غش نمی‌کنند، اما صدور حکم تبانی بخاطر یک ضربه ایستگاهی هم واقعاً نوبر است.